Reis Colombia dag 4.

Nou, ga er maar eens rustig voor zitten want ik heb alweer een heleboel te vertellen. We zijn vanmorgen weer mooi op tijd wakker want we hebben voor vandaag een excursie geboekt. We gaan naar Playa Blanca en langs de Rosario-eilanden met een boot. We worden om negen uur al opgehaald dus we moeten even op tijd een ontbijtje regelen. Dat was in dit geval niet moeilijk want aan de overkant van de weg heeft een hele aardige mevrouw een restaurantje waar je ook kunt ontbijten. We nemen lekker roerei op een soort van maïsbrood en een kop heerlijke koffie. De eigenaresse is een beetje een Caribische vrouw. Heel lief en gezellig, ze kletst ons de oren van het hoofd,maar we moeten helaas verder. Het is een klein stukje lopen naar de opstapplaats voor de bus. We moeten nog wel even wachten voor hij er is want de tijd nemen ze hier niet zo letterlijk hier. Uiteindelijk kunnen we de bus in. 'Jeetje het lijkt wel een bus uit de hel' zeg ik tegen Patrick als we instappen. Echt alles in de bus is gewoon zwart en de ramen zijn vrij donker. Maar goed dat maakt niet uit, het gaat uiteindelijk om de plaats van bestemming. In de bus wordt nog het één en ander in het Spaans vertelt. Wij snappen er niks van. Maar gelukkig zit er een stel achter ons met een talenknobbel die het een beetje voor ons willen vertalen . We komen na een uur op de plaats van bestemming aan. Prachtige Caribische stranden en een heldere zee. We zijn nu al helemaal onder de indruk. We moeten vanuit het water in een klein bootje klimmen waar we als haringen in een potje maar dan zonder deksel zitten. Het bootje klotst langzaam over het water. Na een half uur begint Patrick al eens te zuchten. ' Pff... ' zegt Patrick. 'Wat gaat dat langzaam, de maag draait me ook een beetje om van dat geklots'. ' Gewoon goed naar de kant blijven kijken,dan gaat het wel goed'. zeg ik . Opeens, ergens midden op zee, stopt de boot en komt er een andere boot naast ons. 'Wat nu dan?' zeg ik tegen Patrick. We zien een deel van de mensen op onze boot overstappen en tegelijkertijd komt er aan de andere kant van onze boot nog een bootje waar de rest instapt. ' Ow, ik snap het al. De boot is stuk' zegt Patrick. 'Kom wij stappen ook maar eens over'. In spagaat hangend met het ene been in de ene boot en de andere in de andere boot, wurmen we ons in de nieuwe boot. Terwijl de boot vertrekt worden onze ogen met de seconde groter. De boot blijft maar optrekken. Met een mega snelheid razen we het water over. Om de tien seconden vliegen we meters de lucht in om vervolgens weer met een vrije val op het water te vallen. Ik lig helemaal dubbel omdat we constant met z'n allen met onze konten van de bank omhoog vliegen en weer neer vallen. ' Die man is vast bang dat z'n lunch koud wordt' zeg ik tegen Patrick. Eerst wordt er een deel uit de boot gelaten die dolfijnen willen kijken. Wij blijven zitten. Dolfijnen kunnen we in Nederland ook wel zien. Wij gaan een stukje verder om te snorkelen. We worden uit de boot geholpen en moeten met onze snorkels op achter een man aan zwemmen.ik vind het wel een benauwd idee, dat ademen door een pijpje. Maar goed, ik wil het graag zien. We hebben nog maar een klein stukje gezwommen als ik hoestend en snakkend naar adem weer boven water kom. Ik ben iets te diep gegaan en kreeg water in m'n pijpje. Ik kuch en snak naar lucht waarop Patrick de briljante opmerking plaatst : ' Is het echt zo erg?' Ik: ' Nee joh! Kuch, uhhh... Kuch! Ik heb me nog nooit zo goed gevoeld. Alleen maar een beetje benauwd, maar verder??' Na een tijdje snorkelen zijn we opeens de groep kwijt. Patrick: 'Kom we zwemmen terug naar het eiland, kunnen we straks zo weer op de boot'. Ik: 'Daar is geen boot Patrick!' Patrick: ' Kom nou maar!' We zwemmen maar weer terug richting de kant. Een best stuk. Ik: ' Stop maar Patrick. Kijk dan de boten liggen allemaal daar en niet bij het eiland'. ' Oke' zegt Patrick, 'gaan we daar heen'. Eenmaal aangekomen bij de boot ben ik kapot en heb een halve liter zeewater op. Pff... even uitblazen. Het was wel mooi , we hebben ook wel vissen gezien maar het was niet heel bijzonder. We vonden de tocht met de boot eigenlijk leuker. Met dezelfde hoge vaart en dames voor ons die bij elke vrij val gillen komen we weer aan bij het strand. Ik heb de bril bijna voor op de neus hangen want we moesten ons vasthouden aan de bankjes voor ons. We mogen nog twee uurtjes lekker van het strand genieten en krijgen een warme maaltijd met de keuze uit kip of vis. We smullen en genieten van het geweldige strand. Na twee uur gaan we weer in de bus terug. Even langs een supermarkt voor wat water en wat te snaaien. Op de kamer even relaxen en douchen en daarna even uit eten. We gaan verder niet meer de stad in, we zijn kapot van ons avontuur en gaan op tijd slapen. Wel gaan we nog even overleggen waar we morgen naartoe gaan. Het wordt Minca. Een junglegebied waar we met de bus naartoe kunnen. Even wat boeken via de app en dan gaan we slapen.