Reis Colombia dag 14 .

20 maart 2018 - Santa Marta, Colombia

We worden rond negen uur wakker. We hebben heerlijk geslapen, en voelen ons stukken beter. Behalve de spierpijn en de schrammen. Eigenlijk zien we nu pas hoe prachtig het hier op dit park is met al die palmbomen en de zee bijna voor het huisje. We gaan ontbijten en daarna even het stadje in. In het stadje kunnen we ook in één lange rechte weg naar de zee lopen'. Prachtige, beetje Caribische stranden vol met leuke tentjes en gezelligheid. We gaan daar maar eens even koffie drinken en lopen dan terug het stadje in, want ik moet een nieuwe zwembroek. In de andere zijn gaten gevallen in de jungle. In de eerste winkel waar we komen, loopt een vrouw strak achter ons aan alsof we zwaar crimineel zijn. Ze heeft een smoelwerk! Ook zo vervelend. Je hond zou er nog niet tegenaan durven te zeiken. 'Wat een rotbek!' zegt Patrick. 'Kom we gaan, achterlijk wijf! Adios!' roept Patrick nog een keer boos. Aan de overkant is nog een winkeltje en daar is een hele aardige man. Daar koop ik een zwembroek. We gaan nog even zonnebrandcrème en muggenspray kopen, en dan besluiten we te gaan lunchen. We komen aan bij een soort....sja... schuur lijkt het wel. Maar we hebben het warm, en zijn klaar met het lopen, dus we gaan eten. We zien wel. Er wordt ons een plek gewezen, wat verder naar achteren in de schaduw, in een gang die gewoon van beton is. We kijken elkaar aan. 'Wat zouden we hier te eten krijgen?' vraagt Patrick. De dames kunnen totaal geen Engels maar met Google en wat handen- en voetenwerk hebben we opeens iets besteld. Spannend. Wat krijgen we?. Al snel krijgen we eerst een kop soep. Het was heerlijk maar het is met de soep altijd wel lachen in Colombia, want je krijgt het opgediend met de botten er nog in, waar de soep van getrokken is. Zoals het gemaakt is krijg je het voor je. Gewoon halve aardappelen er bij in. Hoppa geeft niks. Kauwen op die soep! Maar het is wel erg lekker. Alleen jammer dat met al die botten erin je kopje zo leeg is. Zoals in elk land is het ook hier weer een feit. Je legt je lepel neer en je kop is ook gelijk weg. Dan komt er nog wat. Een bord met warm eten. We hopen maar dat we niet ziek worden van deze schuur. We krijgen kip, en een soort Maïsburger, en wat rijst met bonen en een bietensalade. Ook tegen elke verwachting in is dit heerlijk. En voor iets meer dan zes euro hebben we de buik weer heerlijk rond. En de pijn aan onze verhemelte is vanzelf weg gegaan. We kopen nog wat drinken en chips en gaan naar het park. Lekker de hele middag zonnen, zwemmen en luieren, want we moeten nog steeds wat bijkomen van ons avontuur dat ons de hele dag nog door het hoofd schiet. We merken wel op alle plekken dat de verhalen over gevaarlijke mensen in Colombia in deze gebieden absoluut niet van toepassing zijn. Alle mensen zijn aardig en behulpzaam. En iedereen groet je. Er zijn zelfs mensen die zwaaien uit de auto's en ons aanspreken met ' hallo jongens!' vanaf de brommers. Deze avond eten we lekker pasta bij ons hotel. We genieten van de rust en gaan wederom vroeg slapen.

1 Reactie

  1. Diny:
    21 maart 2018
    Ik had wel verwacht dat je hier van een klap zou krijgen . Jullie moeten dit verwerken en als het niet lukt hulp zoeken .