Reis Colombia dag 3.

Wederom zijn we vanmorgen in alle vroegte wakker. Stipt acht uur als we kunnen gaan ontbijten zitten we klaar in de Ontbijtzaal. Patrick heeft gisteren nog wat geapt met zijn nieuwe vriendje de taxi chauffeur. Hij raad ons aan om eens naar het oude kasteel 'San Felipe' te gaan. Ik schuif aan aan een tafeltje om van m'n broodje ei te gaan genieten als mijn roerei bijna van mijn bord geblazen wordt. Wat een achterlijke plek voor een ventilator. Hup aan de kant met dat ding! Na het ontbijt stappen we in de taxi. Het is een kort ritje naar het kasteel maar een taxi kost hier ook bijna niks. We hebben voor dit ritje nog geen twee euro betaald! Het kasteel is werkelijk prachtig, maar het is ook een hele klim naar boven. We zien hier veel geschiedenis, het kasteel stamt uit de 17e eeuw. Grote kanonnen, schuilkelders en oude muren. 'ik zweet me kapot! De zon staat hier ook zo hoog je komt gewoon bijna niet in de schaduw!' roep ik. Ik mag altijd graag even klagen. Na de bezichtiging gaan we terug naar ons hotel. Vandaag is namelijk de eerste dag van onze doorreis. Of nouja doorreis?? We blijven in Cartagena, maar dan aan de andere kant van de stad. Ook dit doen we weer met een taxi. Het is erg warm om met de tassen over straat te gaan en bovendien is de taxi zo goedkoop. In ons nieuwe hotel kunnen we nog niet in de kamer. We leggen de tassen achter de balie en we gaan ergens even eten. Na het eten kunnen we de kamer in. Een klein hok maar opzich prima. Tijd om even op de kamer niks te doen. Dan komen we tot de conclusie dat de kamer werkelijk bloedheet is. We drijven van het bed af. Onze airco blaast alleen wat lucht. Patrick gaat maar eens even klagen bij de Balie. Na wat gepruts doet de airco het dan toch. Pfff. Dat scheelt. Er zitten geen ramen in deze kamer die open kunnen. Dus je moet wel een airco hebben. Na het relaxen en douchen gaan we de stad weer in. Lekker uit eten en naar een gezellig kroegje met leuke muziek. Wederom ben ik eerst erg moe maar ik kom er uiteindelijk wel door. Het is half één als we weer terug zijn in ons kleine maar wel gezellige kamer. We gaan slapen. ' ik ga kapot hier.' zegt Patrick. Ook ik drijf m'n bed uit. De airco is weer uit geslagen. Patrick springt weer in z'n kleren en gaat maar weer eens klagen bij de balie. De mensen hier snappen er geen zak van. Ze komen twee keer langs om ons te vertellen dat we even het stroom er af moeten doen en dat de airco het daarna wel weer doet. Patrick probeert de man uit te leggen dat we graag willen slapen en dat we niet van plan zijn om elk uur het stroom er weer af en op te doen. Helaas wordt hier geen gehoor aan gegeven. We gaan maar weer proberen wat te slapen. Nog geen uur later. Plof! Airco weer uit. 'en nu is het afgelopen!' zegt Patrick. Ze regelen maar een andere kamer. Naar wat gemopper van Patrick mogen we dan naar een nieuwe kamer. Als een stel zombies met de ogen half open slepen we de spullen naar onze nieuwe kamer. Deze is wel groter en met een eigen badkamer in plaats van een gedeelde. En het meest belangrijke de airco werkt! Tijd om te gaan slapen want morgen hebben we een trip geboekt naar de bounty stranden. We zijn erg benieuwd.