Reis Italië dag 12

Gezien de nogal lange onder breking van de nacht omdat we moesten dweilen slapen we vanmorgen iets langer dandere normaal. Het is tien uur als we opstaan. De zon staat alweer hoog aan de hemel en het lijkt veel helderder dan andere dagen we kunnen de bergen beter zien en we zien ook ineens meer bergen. Alles lijkt ineens zo onschuldig na een nacht van natuurgeweld,behalve als we naar binnen kijken naar onze emmertjes pannen en doeken wattracties een rommel. We beginnen maar eerst eens met opruimen en alles na drogen. Aangezien er op de hele camping geen wasmachine te bekennen is spoel ik de handel ook maar even oudbollig in een sopje uit want m'n tong is niet lang genoeg dat ik er na het douchen mee op de rug kan komen. We gaan lekker Ontbijten met eitjes en verse broodjes en we besluiten vandaag maar eens op de monte Bre (hoort een streepje op de e maar hoe doe je dat op een tablet?) Te gaan wandelen. T is heerlijk weer nu. Niet zo bloedje heet. Althans daar zijn we nu nog van in de veronderstelling! De monte Bre is een berg in Zwitserland van ongeveer een kilometer hoog. Keal wat sjouwen. Maar wij zijn niet helemaal van lotje getikt. We gaan met een soort trein maar dan schuin de berg op. ( Google er maar eens naar) we staan bij de hekjes om naar boven te gaan en we snappen er geen jota van. Waar moeten we nu betalen? Ik zie geen kassa. Andere mensen staan er ook maar. Ineens ja! Groen ligt zegt pat we kunnen door de pootjes. Als we ergens hadden moeten betalen vernemen we het snel genoeg zegt patrick. In dit treintje kunnen we gewoon zitten en we gaan omhoog. We merken nog niks, t zal allemaal wel. Halverweg de berg kun je kiezen of je in een volgende trein wil om verder omhoog te gaan of dat je naar beneden gaat wandelen. Nou we zijn dan wel homos maar geen watjes! Nog een treintje! Hier een loket roep ik. Hier moet je wel betalen. Twee maal zegt patrick. Dat is dan 33 euro zegt de medewerker. Ook nog schaamteloos nota bene! Wat zeg je? 33? We zij voor een tientje per persoon hier naartoe komen vliegen en dan voor een hobbeltreinje 33 euro? Nou ja zegt patrick we hebben vakantie. We gaan gewoon. Alsof dat bedrag nog niet erg genoeg was staan we als klap op de vuurpijl in dit treintje ook nog als sardientjes in een blik. Het zweet loopt me over de rug zeg ik. En jij? Ach moah ja. Reageert mijn man heel laconiek. We komen op de berg aan en de schuifdeur gaat open en we ploffen bijna met zn allen naar buiten door de druk. Pfff hè hè eindelijk lucht. M'n enkels zijn nog nat van het zweet (Ik mag altijd graag even klagen). Maar eerlijk is eerlijk wat een uitzicht! En het meer ziet er nu mooier uit dan ooit want door de enorme regenval van afgelopen nacht is er heel veel zand in het meer gelopen waardoor je van bovenaf hele mooie gekleurde strepen ziet. Het eerste stuk naar benden loopt iedereen dezelfde weg. Daarna kunnen we zelf kiezen naar welke plaats we vanaf de monte Bre willen lopen. Sja naar de auto lijkt me hè? Zegt patrick. Ow ja dat is misschien wel handig. Na een half uurtje gelopen te hebben op de weg waar iedereen eerst langs moest komen we langs een terras. Ik moet eerst even zitten. Ik kan maar niet weer afkoelen van die hete rit. Ben in jaren niet meer zo nat geweest. We gaan op een soort balkon zitten tussen kak volk! We worden ook aangekeken door de plaatselijke vereniging van kakballen alsof we schooiers zijn. Ik kon ze niet verstaan maar ik hoorde ze denken. Puh bergschoenen onder een korte broek en dat afreuze oranje rugzakje.... Bah. .. Nou ja t boeit ons niet, even een koud biertje. Na ook hier eerst een hypotheek voor te moeten afsluiten om dit te kunnen betalen begint dan eindelijk echt onze wandeling . We kunnen een verharde weg nemen of een berg wandeling. Wij doen de berg wandeling toch? Zegt patrick. Ja tuurlijk. Volgens de borden duurt die wandeling ongeveer twee uur. Het was me het wandelingetje wel maar we hebben genoten. Van zandpaden tot grintpaden tot losse stenen op sommige plekken moesten we over puin heen klimmen wat uit de bergen gekomen was Door de regen. Stijle hellingen naast ons. Het boeide niks. T was wel nogsteeds zweten geblazen. Mooie uitzichten en bergpaden hebben we gezien. Het was het geld wel waard. Na ruim anderhalf uur lopen waren we dan beneden. Wat genieten. Alleen ik kreeg zo een pijn in m'n knie van al die rare wegen lopen dat ik de laatste trap wel op m'n handen naar beneden wou lopen. Pffff. Als we in de auto zitten zien we dat het al vijf uur is. We hebben helemaal nog geen lunch gehad. We zijn dat hele stuk komen lopen op een broodje en twee eieren. Ik denk al wat heb ik toch een trek zeg ik tegen patrick. Maar t is duidelijk. Even naar de MC we hebben nu wel zoveel calorieën verbrand. We komen bij de MC aan. Nee! Weer een trap. Stel je niet aan zegt patrick hup lopen! Ik ben wel een man op lijftijd ja! Roep ik. Sja op elke leeftijd ben je op leeftijd toch? Na gesmuld te hebben gaan we naar de camping. Even het zwembad in. Heerlijk daar wordt je weer mens van. Lekker wat eten even met de Nederlandse kennissen hier op de camping kletsen en natuurlijk yahtzee met een flinke borrel. Moe van alles gaan we slapen in een eindelijk niet heet huisje.