Reis Italië dag 14 en dag 15

Gezien het feit dat we op dag 14 erg veel regen hebben gehad en dus niet zoveel hebben kunnen doen schrijf ik daar een korte blog over gelijk gevold Door de laatste dag . dag 15.

Dag 14. We lagen nog geen half uur in bed of het eerste noodweer van code rood breekt al los. Het begint met wat onschuldig regen die vervolgens als maar harder gaat. Vervolgd door een extreem angstaanjagende windhoos. We springen uit bed. Wat eng het hele huisje beweegt en het dak kraakt. We staren wat naar buiten. Ow laat dit snel over zijn. We hebben ook nog een huurauto, als daar een boom op valt hebben we toch echt wel een soort van probleem. Zeker een kwartier raast de wind en stortregent het en dan zakt het af. Pffff naar bed maar weer. Ik ben er klaar mee zeg ik tegen patrick. Altijd snachts weer rot weer. Ze bekijken het maar ik moet nu echt een keer goed slapen. Ik doe m'n oordoppen in en als het dak van het huisje waait vannacht dan wordt ik vanzelf wel wakker omdat ik het koud krijg. Ik heb geslapen als een blok. Heerlijk! Half negen staan we op. Patrick wat eerder hij heeft al in de harde regen broodjes gehaald. Na het ontbijt is het droog en we besluiten maar eens naar Zwitserland te rijden daar heb en ze een overdekt winkelcentrum. Onderweg naar Zwitserland ziet het er adembenemend uit. En deze keer niet van de mooie meren maar straten die blank staan we rijden door tunnels waar het water uit de rotsen sijpelt. Als we verder de bergen door gaan zien we watervallen die met grote kracht het meer in bulderen om al het water af te voeren. In het winkelcentrum lopen we even rond. Erg spannend vinden wij het niet maar ja wat moeten we anders met dit weer. We besluiten weg te gaan en langs de boulevard te gaan lopen.op deterugweg in de auto zegt patrick, ik ben niet echt lekker te pas. Ik ben wat duizelig en gammel. Zullen we maar teruggaan? Hij had wel slecht geslapen en ik ben er van overtuigd dat hij niet ziek is maar gewoon wat slaapdronken. Maar patrick wil toch maar liever terug. Op de camping wacht ons een saaie middag. Wat lezen een spelletje en verder niks. We besluiten de aardige overburen voor vanavond uit te nodigen. Waar we een geweldige avond mee hebben beleeft. Aardige open mannen met veel humor en voor we het wisten was het twee uur voor we gingen slapen.

Dag 15.
Vandaag gaan we vertrekken van de camping richting Bergamo. Bergamo is namelijk de plaats waar we morgenvroeg ook naar de luchthaven gaan. We overnachten daar in een hotel.We hebben van andere campinggasten gehoord dat het een mooie stad is dus vertrekken we smorgens maar meteen. We gaan even afscheid nemen van onze overbuurtjes. Even telefoonnummers uitwisselen (misschien hebben we nog is contact) we krijgen een pak koeken mee en wat om te lezen. Nou Hoe lief is dat! Na twee uur rijden met toch ook weer een mooi uitzicht over het Comomeer komen we aan in Bergamo. Een mooie grote stad. Nadat we onze spullen op de kamer hebben gezet gaan we de stad in. Poeh wat een klim! De stad loopt langs een berg omhoog. Hier zegt patrick je kunt met een trambaan de berg op naar het oude stadsdeel. Nou dat scheelt alweer want het is alweer best warm, mn voeten rotten me de schoenen uit. Het oude stadsdeel is werkelijk adembenemend. Veel oude muren en gebouwen. We gaan op een terrasje lunchen vlak bij twee verschillende kerken en een toren waar je kan lopen. We hebben heerlijk gegeten. We gaan de kerken maar eens bezoeken. En aangezien we elke vakantie altijd kerken binnen lopen en ze eigenlijk allemaal veel op elkaar lijken stappen we deze kerk ook weer binnen met de gedachte van acht t is wel even leuk maar het zal wel zijn zoals altijd. Nou ik kan je vertellen, dat was het zeker niet! Voor sommige lezers zal het wat zweverig zijn en voor sommige niet maar ken je het gevoel dat je een kerk binnen komt die mooi en groot is,heel ruim opgezet. Waar je vol loopt van rust en een heel goed gevoel krijgt ? Nou wij hebben het mee gemaakt. Gelijk bij binnenkomst zeiden we tegen elkaar wat een goede sfeer hangt hier. Het zag er ook mooi uit een mega groot schilderij stond er met een afbeelding van de mensen die verdronken zijn tijdens de zonsvloed. Allemaal gezichten met bijzondere uitdrukkingen. We lopen is een stukje naar beneden, even kijken wat dat is. Oei een confronterend iets. We zien graven. Nu zie je wel vaker graven maar we lezen op de bordjes de jaartallen en nog tot voor een jaar geleden is er iemand begraven en het ergste is nog het zijn kinderen tot een maximum van 17 jaar. Poeh beladen moment. We zijn ook helemaal stil als we buiten komen. Dit was nou nog is een belevenis. De volgende kerk is qua sfeer niet zo als de andere maar wel mooi gemaakt met hele verhalen uitgebeeld op geborduurde doeken en dat doek weef je niet tussen twee koppen koffie door. Wat een werk moet dat geweest zijn. Nu is het tijd voor de toren klim. Je loopt je compleet de cholera op die trappen hier! Hijgend en puffend en duizelig van 80 rondjes op die trappen komen we boven aan. Ooow wat mooi! Heel Bergamo en omstreken kun je zien. Naar beneden besluiten we maar is de lift te nemen. De deur gaat dicht en de lift maakt mee een vrije val!! Pat zn kapsel was nog boven en wij konden al uitstappen. Nu tijd om even naar de kamer te gaan. Welke straat kwamen we nu uit? Deze toch? Ach welnee hierlangs zegt pat. Dat kan niet roep ik. We keken op dat restaurant waar die duiven zo brutaal op tafel zaten. Ja maar t was die weg, nee deze. Na vier straatjes elke twee keer te hebben gelopen Come we tot de conclusie dat we gewoon het gebouw in moesten omdat daar gelijk de trein naar beneden was. Pfff wat een hysterisch gedoe weer! Op de kamer gaan we even douchen en relaxen . We besluiten de stad maar weer is in te gaan voor avond eten t is ook al bijna half negen. We lopen niet meer zo een eind hoor zegt patrick. Nou daar heb ik ook geen zin meer in. We vinden een beetje achteraf een Duits restaurant met lange tafels en bierpullen. Echt Uber gezellig. Pat had een heerlijke schandalige kip met de benen wijd en ik een wienerschnitzel. Veel eten voor weinig. Nog even op de kamer wat op de tablet kijken en dan is het bedtijd . Morgen om zes uur op om naar de luchthaven te gaan. Helaas. De vakantie zit erop. Ik had echt nog wel een week willen blijven. We hebben het fantastisch gehad hier. Voor herhaling vatbaar.


Ik wil iedereen bedanken voor het lezen van mijn blog en alle positieve reacties en complimenten die ik gekregen heb. Het kwam zelfs al zo ver dat als ik een dag oversloeg ik gelijk apjes en mailtje kreeg waar m'n blog bleef. We zitten nu in het liegtuig en de landing zet in. Holland here we com!